pomyk

Plynępo morzu
Blekitnym niebie
Patrze w dal
Nie odwracając się za siebie

I kiedy plynęc w niekończącej sie podróży
Spoglądam na fale, obloków
Rozbryzgujące się o mój okręt
Czuję że żyjć zaczynam

Oto ja
Sunę po niebie
Mym okrętem przestworzy
Niech ktoś mi bramy niebios otworzy
Aby móc spojrzeć na świato ciemności
Pogrążonej w otchani, nicości...

.::Boro::.